Logopeda – mgr Agnieszka Dawczyk
Godziny pracy.
poniedziałek: 8.30 – 9.30
wtorek: 10.30 – 13.30
środa: 10.30 -13.30
czwartek: 8.00 -10.30; 11.30-14.00
II Działalność terapeutyczna.
Terapią logopedyczną objęte są dzieci z zaburzeniami mowy. Zajęcia prowadzone są na podstawie wstępnej diagnozy indywidualnie z każdym dzieckiem lub poprzez terapię grupową. Ich celem jest stymulowanie rozwoju mowy, kształtowanie prawidłowej mowy poprzez korygowanie zaburzeń, oraz wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń.
III Zabawy logopedyczne i proste ćwiczenia.
Praca z dziećmi ma charakter zabawowy i przebiega w kilku etapach,
w zależności od rodzaju zaburzenia. Początkowy etap – przygotowawczy, obejmuje m.in. ćwiczenia oddechowe i ćwiczenia usprawniające narządy mowy.
- Ćwiczenia oddechowe.
Stanowią podstawę wszystkich kolejnych ćwiczeń wspomagających mowę. Usprawniają aparat oddechowy, zwiększają pojemność płuc, kształtują ruchy przepony, uczą ekonomicznego gospodarowania powietrzem w czasie mówienia. Wyciszają i uspokajają organizm.
Przykłady:
– chuchanie na szybę, lustro, „zmarznięte” ręce,
– dmuchanie na waciki, wiatraczki, skrawki papieru,
– puszczanie baniek mydlanych: Kto wykona najbardziej kolorową? Czyja będzie największa? Czyja najdłużej nie pęknie?
– dmuchanie na świecę: tak, aby zgasła od pierwszego dmuchnięcia; tak, aby płomień tylko drgał, ale nie zgasł,; przez słomkę, przez dziurkę w uchwycie klucza
– wyścigi papierowych żaglówek – w dużej misce puszczamy je na wodę
i wyznaczamy port docelowy; Kto dopłynie do portu najszybciej? Kto za pierwszym dmuchnięciem?
– zabawy ze słomką: przesuwanie powietrzem wydmuchiwanym przez słomkę piórek, papierowych kulek, kaszy, płatków kwiatów
– zabawy z piłeczką pingpongową – dzieci rozgrywają mecz: kierowanie przy pomocy dmuchania (wydech) piłki tak, by „szła spacerkiem” do dziecka naprzeciwko możliwie najkrótszą drogą; usiłowanie strzelenia gola przeciwnikowi przy pomocy możliwie najsilniejszego strumienia wydmuchiwanego powietrza.
To tylko kilka propozycji ćwiczeń. Ich różnorodność i atrakcyjność
w znacznej mierze zależeć będzie od kreatywności i zaangażowania osób biorących udział
w „zabawie”.
- Ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne.
Celem ćwiczeń jest uzyskanie takiej sprawności narządów mowy (języka, warg, policzków, podniebienia miękkiego), aby w momencie potrzeby wypowiedzenia żądanej głoski sprawnie wytworzyły odpowiedni układ. Wywołanie każdej głoski, prócz wysokiej sprawności, wymaga jeszcze korelowania ich ruchów względem siebie, ponieważ każda głoska wymaga innego układu artykulacyjnego i innej pracy mięśni. Dlatego wymawiający musi mieć dobre wyczucie ruchu i położenia poszczególnych narządów mowy, również względem siebie.
Przykłady:
– język „wymyka się” z buzi i zagląda , co dzieje się na brodzie, pod nosem, na górnej wardze, na policzkach,
– język krąży między wargami a zębami, tzw. mycie zębów,
– dotyka każdego zęba na górze, tzw. liczenie zębów,
– staramy się sięgnąć językiem „do dachu” (podniebienia twardego), doskonale w tym miejscu sprawdza się kawałek opłatka, który po przyklejeniu do podniebienia staramy się ściągnąć językiem
– malujemy szerokim pędzlem (językiem) sufit (podniebienie twarde), kreślimy na nim zygzaki, zaznaczamy kropki,
– językiem uwypuklamy policzki, co zewnętrznie daje obraz „śliweczek”; śliweczki wędrują też pod górną i dolną wargę,
– oblizujemy z ust ruchem okrężnym języka dżem, nutellę, miód …
– na płaskim talerzu leżą malutkie cukiereczki – groszki; staramy się je chwycić wargami bez pomocy rąk;
– częstujemy się paluszkami, sięgamy po nie ze szklanki , kubeczka za pomocą warg i bez pomocy rąk chrupiemy je,
– między wargi wkładamy kawałek papieru i mocno je zaciskamy; osoba prowadząca ćwiczenia próbuje papier wyciągnąć, bronimy się, na ile pozwoli siła zamkniętych warg,
– wargi ściągamy, wysuwamy do przodu i usiłujemy utrzymać na nich kredkę,
– na koniec przesyłamy całuski, dziewczynki z pewnością będą chciały pomalować usta pomadką i odciskać buziaczki na kartce papieru.
Warunkiem powodzenia jest systematyczność i właściwa częstotliwość utrwalania zdobytych umiejętności, dlatego przedłużeniem pracy logopedycznej są ćwiczenia prowadzone z dzieckiem w domu. Należy je powtarzać w różnych sytuacjach
i konfiguracjach. Jeśli dziecko wie, jakie ma ćwiczenie wykonać, nie musimy wygospodarowywać specjalnego czasu. Dla potrzeb niektórych ćwiczeń możemy wykorzystać spacer, jazdę samochodem itp.
Trzeba o nich po prostu pamiętać.